Ταξιδιωτικό διήγημα...

Τρίτη, 22 Μαίου 2007

(ο πιο βροχερός και άστατος μήνας των τελευταίων χρόνων, τότε...)

Πώς είναι δυνατόν να μπεις στην πορεία ζωής ενός άλλου και κυριολεκτικά να επέμβεις -ειδικά όταν βρίσκεσαι εν μέσω άγχους, προθεσμιών και λοιπών υποχρεώσεων που συνηθίζεις να διεκπεραιώνεις την τελευταία στιγμή;

Εννέα μέρες πριν από προγραμματισμένο με μοτοσυκλέττες, από καινούργια παρέα, ταξίδι στη γείτονα χώρα για παρακολούθηση MotoGP και ενώ τα σημάδια του ταξιδιού δεν ήταν καθαρά -κάτι δεν ήταν σίγουρο, κάτι έλειπε, η ξεγνοιασιά της προετοιμασίας και προσμονής;- εν μέσω συνεχώς άστατου καιρού και βροχοπτώσεων και μη λαμβάνοντας τα απαραίτητα μέτρα ασφαλούς εξοπλισμού πετάγομαι σε διπλανή πόλη για καθιερωμένη συνάντηση της ομάδας (ψυχο)συμβουλευτικής, καθώς μια γυναικεία ψυχή ταλαιπωρούσε τις σκέψεις μου την εποχή εκείνη!!

Στο σχόλασμα πιάνει βροχή...

Λόγω λανθασμένου παρκαρίσματος δεν πέρασα από τον Σωτήρη να πω ένα γεια -είχε αργήσει να ανοίξει το μαγαζί εκείνο το απόγευμα, οπότε υπολόγιζα να τον χαιρετίσω στο σχόλασμα- νομίζοντας πως ίσως προλάβαινα και πιθανή δυνατότερη βροχή. Ξεκινώ για την επιστροφή αλλά και πάλι με αμφιβολίες. Στην εθνική επάνω, και ενώ τον έχω δει και είμαι σίγουρος ότι θα περιμένει -μάλλον με είχε δει και εκείνος- τελικά 3-4 μέτρα μπροστά μου πετάγεται κάθετα και αποφασιστικά με το παπί του χωρίς να ξανακοιτάξει προς το μέρος μου!! Κοίταγε μόνο το απέναντι ρεύμα για να διασχίσει την εθνική και να κάνει αναστροφή προς την άλλη κατεύθυνση...

Στιγμιαίο μπλοκάρισμα μπροστινού τροχού, πλάγιασμα της μηχανής και σύρσιμο στο αντίθετο ρεύμα για 24 μέτρα. Τον βρήκα λίγο στον μπροστινό του τροχό και του έσωσα τη ζωή μόνο με ένα συντριπτικό κάταγμα κνήμης και ράμματα στο κεφάλι του!!. Εγώ πλακωμένος από τη μηχανή σηκώθηκα μετά το σύρσιμο με εκδορές και μώλωπες μόνο στο αριστερό γόνατο!!.

Τελικά η μηχανή μου επισκευάστηκε 3 μέρες πριν φύγω και το ταξίδι με την παρέα έγινε.

Όλα ήταν πιο ξεκάθαρα μετά το δυστύχημα. Ο οιωνός που έψαχνα ότι το ταξίδι έπρεπε να γίνει -για να νικηθούν όλες οι αρνητικές δυνάμεις που συνομωτούσαν εναντίον του- είχε επιτέλους έρθει!! Μετά το δυστύχημα ήμουν πολύ πιο ήρεμος, οι σοβαρές δουλειές διευθετήθηκαν ως εκ θαύματος και κάποιες άλλες περίμεναν την επιστροφή μου...

Και πώς να ήταν διαφορετικά; Μέσα στη βροχή και μέχρι να μας μαζέψει ασθενοφόρο μια περπάταγα και έβριζα για την "γκαντεμιά" μήπως χάσω το ταξίδι και μια σιγοτραγουδούσα από "τρέλλα": και πάλι ωραίοι είμαστε...

Λογικά, το πιθανότερο θα ήταν να είχα σκοτωθεί πάνω στο βρεγμένο οδόστρωμα από διερχόμενο από το αντίθετο ρεύμα. Ή να τον είχα σκοτώσει, πέφτοντας "καρφί" επάνω του. Τον είχα "στο σταυρό"...

Όμως οι συμπαντικές δυνάμεις επεφύλασσαν και άλλη έκπληξη...

Φλωρεντία, 3 Ιούνη 2007

(ανήμερα των γενεθλίων μου, ο μεγάλος αγώνας MotoGP στο Mugello!!)

Πρωί (πρωί λέμε):

στο ristorrante...

στο πέτρινο στασίδι, "κοινωνική κριτική"...

Μετά από ένα υπέροχο δείπνο -την προηγουμένη- στη νέα πόλη της Φλωρεντίας σε κλασσικό ristorante με άφθονο κρασί chianti να ρέει και τα τσιγάρα έξω (στην πραγματικότητα το γλέντι έγινε ανήμερα το βράδυ, μετά τον αγώνα!!) και την καθιερωμένη βραδινή -προ κατακλίσεως- "κοινωνική κριτική" στο γνωστό πέτρινο στασίδι μεγάρου της παλιάς πόλης, είχαμε αποφασίσει να πάρουμε την άλλη μέρα το πρωινό τραίνο για Borgo San Lorentzo και από εκεί τοπικά λεωφορεία -μέχρι όπου μας βγάλει- για να αντιμετωπίσουμε το άγνωστο 'πού' και 'πώς' της πίστας, το μποτιλιάρισμα και τις πιθανές εκατοντάδες χιλιάδες "τρελαμένων" οπαδών που θα συνέρρεαν... 

Σε ένα "κίτρινο" τραίνο -οπαδοί Rossi- που άργησε να ξεκινήσει -η ανοργανωσιά δεν είναι μόνο δικό μας φαινόμενο, πάντα στηριζόμουνα σ'αυτό το χαρακτηριστικό των γειτόνων μας- βρήκαμε καθίσματα ανά δυάδες/τριάδες στο τελευταίο -από μπροστά- βαγόνι και αρχίσαμε τις πλάκες κατηλειμμένοι ήδη από την αδρεναλίνη που υποσχόταν άπλετα η μέρα...

Συνεσταλμένη τινά ξανθιά δεσποινίς, καθήμενη δίπλα σε μια εκ των τριάδων που είχαμε σχηματίσει, ενεπλάκη -εκούσα/ακούσα- στο "τζέρτζελο" μειδιώντας ευχάριστα και κοιτώντας μάλλον με απορία κάποιους ξένους να αστειεύονται πρωϊνιάτικα σε ακατάληπτη γλώσσα, υπό το βλοσηρόν βλέμμα γηραιούς κυρίας του πίσω καθίσματος.

η δεσποινίς...

Ο υπογράφων, ως μόνος σοβαρός χρήστης μιας ξένης γλώσσας παρακολουθούσε τον κάμεραμαν της παρέας -με τη βοήθεια δυο άλλων- να "σπάει" τον πάγο με την δεσποινίδα και τον παρεκίνησε να την εντάξει στην ταινία. Δεν ενεπλάκη όμως στην -ο Θεός να την κάνει συζήτησιν- και η προσπάθεια των υπολοίπων έληξε άδοξα με μόνες πληροφορίες ότι η εν λόγω νεαρά ήτο Αυστραλή που εργάζετο στο Dubai σε αεροπορική εταιρίαν (!?!) και είχε έρθει επι τούτου την προηγουμένην για να δει από κοντά τον... Valentino Rossi!!

Άφιξη στο σταθμό, πανζουρλισμός των επιβατών να μπορέσει να χωρέσει σε τρία λεωφορεία που περίμεναν, η παρέα διεσπάσθη -κάποιοι μείναμε να περιμένουμε την επιστροφή των λεωφορείων που θα έπαιρναν και τους υπόλοιπους. Κανείς δεν είδε την κοπέλλα να αποβιβάζεται του τραίνου ή να επιβιβάζεται σε κάποιο εκ των λεωφορείων...

Σε σχόλιόν μου περί κλασσικής γαϊδουριάς μας -την "εγγράψαμε" κανονικά άμα τη αφίξει της αμαξοστοιχίας εις το σταθμόν- άκουσα και τα "σχολιανά μου" καθώς, ως μόνος γνώστης αγγλικής, θα έπρεπε να "φροντίσω το θέμα"...

Το "θέμα" το... κάψαμε !!!

Ημέρα αγώνα... θέλει ολόκληρη ξεχωριστή παρουσίαση... (βλ. τέλος άρθρου)

Χιλόμετρα πεζοπορίας από εκεί που μας άφησε το λεωφορείο μαζί με άλλους χιλιάδες... αδρεναλίνη στα ύψη... 200.000 κόσμος (!) μέσα σε μια κοιλάδα... κάμπερς, σκηνές, λάσπη πολύ, χύμα κατάσταση... ο αγώνας τελειώνει κατά τις 3:00 το απόγευμα... χιλιάδες κόσμου μέσα στην πίστα με κάθε είδους δίτροχα επιδίδεται σε κανιβαλισμούς... δεκάδες χιλιάδες ηλιοκαμμένοι προσπαθούν να βγουν από την έξοδο... διασπώμεθα... οι μισοί θέλουμε να επισκεφθούμε τα μεγαλύτερα επίσημα καταστήματα σουβενίρ που βρίσκονται στην άλλη μεριά της πίστας για να εξαργυρώσουμε και τα υπόλοιπα έουρος που μας απέμειναν με διάφορα memorabilia... είχαμε ήδη αγοράσει αρκετά... αποφασίζουμε να μπουκάρουμε στην πίστα και να πατήσουμε τα "άγια χώματα" (!!!)...

πατώντας τα άγια χώματα...

οι υπόλοιποι θα προχωρούσαν πάλι πεζή προς το σημείο συνάντησης με τα λεωφορεία... περπατάμε την πίστα... φωτογραφιζόμαστε... ψωνίζουμε... παρακάπτουμε το νότιο τμήμα της πίστας βάζοντας πλώρη προς την βόρεια έξοδο, ελπίζοντας να διασταυρωθούμε με το σημείο συνάντησης των λεωφορείων -όλα αυτά σε τοπικές 'εθνικές οδούς' γινόταν... η βόρεια έξοδος δυστυχώς βγάζει σε άλλο -βόρεια- χωριό ονόματι Scarperia... περπάτημα προς το χωριό με σκοπό να βγούμε στη διασταύρωση της εθνικής προς Borgo san Lorentzo... ήδη έχουμε καλύψει σχεδόν δίωρο πεζοπορίας και τώρα αρχίζουν τα δύκολα... ιδιωτικός τροχονόμος στο ανωτέρω χωριό μας διεμήνυσε εις άπταιστον νοηματικήν γλώσσαν ότι είμαστε τρελλοί που προσπαθούμε να φτάσουμε πεζή προς τα λεωφορεία ή το τραίνο... οι υπόλοιποι τρεις έχουν ήδη φθάσει από ωρας εις το σημείο των λεωφορείων και μας διεμήνυσαν ότι πρόλαβαν το τελευταίο... κατηφορίζουμε προς την έξοδο του χωριού και...

ξαφνικά μπροστά μας -από την αντίθετη κατεύθυνση- εμφανίζεται ο... πρωϊνός ξανθός άγγελος (!!!!!??????!!!!), χαρακτηρισμός του συνοδοιπόρου γιατρού και θα δείτε γιατί...

η χαρά της αλλά και η δική μου ήτο απερίγραπτη λαμβάνοντας υπόψη το αδύνατον/απίθανον της συναντήσεως ταύτης... 

- "είχα απογοητευθεί ως προς την πορεία που ακολουθούσα και γύριζα πίσω προς το χωριό", μου είπε... "μια γριά με παρεκίνησε να το κάνω", συμπλήρωσε... 

- "ο δρόμος ήτο άδειος", παρετήρησα... 

οι υπόλοιποι της παρέας επιδώθησαν σε διανυσματικές εξισώσεις, λογαριθμικές αναπροσαρμογές, συμπαντικές εξισώσεις πιθανοτήτων, αλλά αποτέλεσμα δεν βγήκε...

Αναπάντητες ερωτήσεις: συνέβαινε πραγματικά;... γιατί ούτε εκείνη ούτε εμείς διασταυρώσαμε τα οπτικά μας πεδία στην μοναδική και έρημη οδό που πορευόμαστε στην άκρη του χωρίου;... πώς είδαμε αλλήλους μόνο πέντε (5) μέτρα προ της συναντήσεως;... ποια γραία την έστειλε προς τα πίσω και σε ποια γλώσσα;... γιατί το όνομά της ήτο τόσο περίεργο και αταίριαστο -Chardonay, παραλλαγή του γνωστού ξανθού οίνου chardonnay;... πήγε όντως στον αγώνα;...

{σημείωση προς τον αναγνώστη: τα σημεία του κειμένου -εξ αρχής- που έχουν τονισθεί με πράσινον χρωματισμόν- καταδεικνύουν τις συμπαντικές δυνάμεις που λειτουργούσαν μήνες πριν από το ταξίδι αυτό όταν πρωτοακούστηκε αυτή η ιδέα στο μπαράκι του Αντώνη -μάλλον ως αστείον- μετά από αρκετές τεκίλες και μπύρες... Ήτο γραφτό να συναντηθούν οι πορείες δύο drifters με παράξενα ονόματα -αναφέρομαι και στο δικό μου- απεφάνθη ο γιατρός της παρέας...}

... η πεζοπορία συνεχίστηκε επί ώραν και περισσότερον... μιλούσαμε οι δυό μας ακατάπαυστα... ούτε ξέρω τί λέγαμε... ούτε κατάλαβα πώς περπατούσαμε... ποιά κούραση;... οι άλλοι ήτο αποσβολωμένοι και ακολουθούσαν... 

επιβεβαίωσα ότι η νεαρά παρηκολούθησε όντως τον αγώνα από βίντεο (ορίστε και οι σχετικοί σύνδεσμοι!! α' βίντεο, β' βίντεο) που είχε καταγράψει... είχε κάνει το πρωί δυό φορές τον γύρο της πίστας και είχε επισκεφτεί πάλι το χωρίον ετούτο ίνα αναλήψει χρήματα για να πληρώσει το εισητήριο εισόδου... έφυγε την προηγουμένην από το σπίτι της χωρίς να ειδοποιήσει ούτε την συγκάτοικον και την επομένη πήγαινε με γκρουπ ταξιδιωτών προς Νέαν Υόρκην... εργαζόταν στην Fly Emirates ως trip organizer... ταξίδευε μόνη οδηγώντας γκρουπ τουριστών σε διάφορες ηπείρους... και η πεζοπορία συνεχίζεται... κυκλωτικές κινήσεις μέσα στην κοιλάδα της Τοσκάνης προς ανεύρεσιν του σημείου συναντήσεως με το λεωφορείον... οι υπόλοιποι -μετά τηλεφωνικής επικοινωνίας- ανέβαλαν την αναχώρησίν των με το απογευματινό τραίνο, μόνο και μόνο για να δουν αν όντως είχαμε μαζί μας την ξανθή νεαρά... θα σας περιμένουμε απεφάνθησαν... φτάσαμε... πετύχαμε το τελευταίον λεωφορείον... ανασυγκρότησις της ομάδος έξωθεν του σταθμού του τραίνου... η χαρά όλων για μια πλούσια και γεμάτη ημέρα απερίγραπτος...

η ημέρα ολοκληρώνεται με κλοπήν τσάντας του γράφοντος -από όλες όσες ήταν μαζεμένες στην παρέα μας- με ολόσωμον ακριβόν αδιάβροχον μοτοεξοπλισμόν (η ημέρα ήτο συνεχώς βρέχω/δεν βρέχω, ο ήλιος ενεφανίσθη μόλις άρχισε η πεζοπορία μας μέσα στην πίστα, οπότε όλοι κουβαλούσαμε μαζί μας διάφορα)... στην τσάντα παραδόξως δεν είχα ούτε τα χαρτιά μου, ούτε κινητά, κάμερες, εισητήριο αγώνα κλ.π., τα είχα στις τσέπες μου...

Οι συμπαντικές δυνάμεις είχον επιτελέσει το έργον τους. Μια αδελφή ψυχή προσετέθη στις γνωριμίες μου, ανήμερα των γενεθλίων μου...

Είναι αδύνατον να περιγράψει κανείς το υπέροχο ταξίδι μέχρι την Ηγουμενίτσα, όπου με φόντο ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα φίλοι μοτοσυκλετιστές προστίθενταν στην παρέα, τα δυο καράβια που γέμισαν με μηχανές, την ομάδα του ΜΟΤΟ που ταξίδευε μαζί μας και μοίρασε ιστορικές μπλούζες (είχαν λάθος την ημερομηνία του αγώνα τυπωμένη!!), το ταξίδι με βροχή προς Φλωρεντία, τις δυο υπέροχες μέρες ξενάγησης του γιατρού στη Θαυμαστική Φλωρεντία, το πλήθος στον αγώνα, τον Ενθουσιασμό και Τρέλα που κυριαρχούσε στις πλαγιές της πίστας, τους τρελαμένους Rossonisti, τους γερμανούς με τα "ελεύθερα" μοτέρ και τις μπύρες στην πλαγιά, το Χάος γύρω από την Scarperia, το, τα, τους... (ρίξτε μια ματιά στον χάρτη Google(εδώ) να δείτε την περιοχή που καλύψαμε περπατώντας). 

Ο αγώνας με φωτογραφικό περιεχόμενο!! (μια φωτό = χίλιες λέξεις, ελπίζω να είδατε και τα δύο βίντεο,παραπάνω):