Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Θεωρίες Μοτοσυκλέτας...

(αφορμής δοθείσης της δοκιμής της μοτοσυκλέτας του Θανάση Λέφα από το περιοδικό 2ΤΡΟΧΟΙ ο Διονύσης Χοϊδάς καταπιάνεται με δύο βασικά θεωρητικά ζητήματα!!! - Αύγουστος 1996
http://library.techlink.gr/2t/article.asp?mag=3&issue=229&article=5553 )

BOX-1: Στρόβος, μετάπτωση, κλόνιση
Τα γυροσκοπικά φαινόμενα αποτελούν για τους περισσότερους ανθρώπους (ακόμα και αυτούς του «χώρου») terra incognita, ακριβώς επειδή η φύση τους αντιβαίνει στην ανθρώπινη αντίληψη και εμπειρία. Για κάθε άνθρωπο, η έννοια «δράση-αντίδραση» ή η σχέση «αιτίου-αιτιατού» είναι μέρος των γνώσεών του,κομμάτι (στο υποσυνείδητό του) που δεν χρειάζεται ιδιαίτερο ζόρι ήπολύπλοκες νοητικές διεργασίες για την επίτευξη «συμφωνίας» μεταξύ θεατήκαι φαινομένου.Για παράδειγμα, αν στο πάτωμα σπρώξουμε ένα βάρος προς τα μπροστά (π.χ. ένα τραπέζι), εκ προοιμίου περιμένουμε αυτό να κινηθεί μπροστά, αντιδρώντας στο χέρι μας με μία δύναμη «αναμενόμενη» και εξαρτώμενη από το βάρος, την επιτάχυνση που δίνουμε και τις τριβές. H σχέση μας με το τραπέζι, την κίνησή του και τη «νωχέλειά» του στο να μας υπακούσει, είναι ενστικτωδώς κατανοητή, άρα φιλική. Αρα, μπορούμε στη διάρκεια του φαινομένου να είμαστε εφησυχασμένοι, τόσο με τον εαυτό μας, όσο και με το περιβάλλον μας. Τα πράγματα θα μπλέκονταν, αν την ώρα που εμείς σπρώχναμε το τραπέζι προς τα εμπρός, αυτό... αρνείτο -απολύτως- να κινηθεί προς την κατεύθυνση που θέλουμε (σαν να είχε τοίχο μπροστά του) και επέμενε να κινηθεί προς τα αριστερά, όσο περισσότερο εσείς σπρώχνετε προς τα μπροστά! H πρώτη λύση είναι να φωνάξετε έναν παπά να διαβάσει μια ευχή και να ραντίσει το τραπέζι με αγιασμό, μπας και του φύγουν τα δαιμόνια και αποφασίσει να κινηθεί προς την κατεύθυνση που η εμπειρία σας αλλά και το ένστικτό σας θεωρούν δογματικά φυσιολογική: ήδη, έχετε έρθει σε μίασύγκρουση με το περιβάλλον σας και η λύση του «παπά», όσο και η ερμηνεία των «δαιμονίων», είναι μία απόδειξη άρνησης κάθε προσπάθειας αντι-εμπειρικής κατανόησης ενός «νέου» φαινομένου. H δεύτερη λύση είναι πιο... καρτεσιανή: αφού εγώ θέλω να πάει το τραπέζι προς τα μπρος και αυτό επιμένει να πηγαίνει αριστερά, ας βρω τρόπο να κοντράρω τις όποιες τάσεις του για... αυτενέργεια, μέχρι να το εξαναγκάσωνα υπακούσει στη βούληση του κύρη και αφέντη του. Φωνάζουμε λοιπόν τον γείτονα και χωρίς να υποψιαζόμαστε περί του τι μέλλει γενέσθαι, του λέμε να κρατάει κόντρα από αριστερά -δίκην μπουτελιού-, την ώρα που εμείς θα σπρώχνουμε προς τα μπροστά, δίκην Κατερπίλαρ. Και ω του θαύματος!Το τραπέζι εξακολουθεί να αρνείται να κινηθεί προς τα μπροστά και καθώς αδυνατεί να κινηθεί προς τα αριστερά, αρχίζει μια αργή ταλάντωση στο χώρο,με συχνότητα μεταξύ χούλα-χουπ και λαμπάντα. Ώρα για τον παπά; Όχι ακόμα -η καρτεσιανή μας επιμονή έχει να περάσει μιαακόμα δοκιμασία- τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα... Το πρόβλημά μας τώρα δεν είναι να κουνήσουμε το τραπέζι προς τα μπροστά, αλλά να το πείσουμε να σταματήσει τα κουνήματα. Παρατάμε την προσπάθεια ώσης και κόντρας αντίστοιχα και ζητάμε από το γείτονά μας να σταθεί στη μία πλευρά -εμείς στην άλλη- και να το ζορίζουμε από κοινού, έτσι ώστε ναπατήσουν και τα τέσσερα ποδάρια του στο πάτωμα. Αυτό που διαπιστώνουμε, είναι ότι οι δυνάμεις της αργής ταλάντωσης (τρία πόδια στον αέρα κάθε φορά, ένα στο πάτωμα, εκ περιτροπής) είναι απίστευτα μεγάλες και υπερβαίνουν τη δύναμη των χεριών μας. H ανθρώπινη επινοητικότητα όμως μοιάζει ατελεύτητη. Το αμοιβαίο πείσμα, ομοίως. Το νέο σχέδιο προβλέπει να πάρουμε και οι δύο φόρα και να πηδήξουμε ταυτόχρονα επάνω στο τραπέζι, «πατηκώνοντάς» το με το βάρος μας. Σφάλμα μέγα. Με το που βρισκόμαστε και οι δύο στο τραπέζι, αυτό, ακαιριαία ξεσαλώνει, μπαίνοντας από την αργή χορευτική ταλάντωση, στην επιληπτική κρίση. Χτυπιόμαστε λοιπόν και οι δύο πάνω του σαν τα χταπόδια, μέχρι να εκτοξευτούμε στους τοίχους και το ταβάνι. Ξυπνούμε στο νοσοκομείο: Μόλις έχουμε βιώσει μια γυροσκοπική σαβούρδα, που ξεκίνησε πιθανώς από μία έκκεντρη φόρτιση του πρόσθιου τροχού, εξελίχθηκεσε γυροσκοπικό ψάρεμα (weaving) και κατέληξε σε κοσκίνισμα (tankslapping) και γυροσκοπικό χαισάιντινγκ που μας εκτόξευσε πάνω από τα τιμόνια. Όσο έκπληκτους θα μας άφηνε η συμπεριφορά του δαιμονισμένου τραπεζιού μας, άλλο τόσο έκπληκτους έχει αφήσει η περίπτωση όσους (λίγους, ευτυχώς) έχουν βιώσει ανεξέλεγκτα γυροσκοπικά φαινόμενα πάνω σε μία μοτοσικλέτα κινούμενη με χοντρά χιλιόμετρα στην ευθεία. Ηθικό δίδαγμα: η γυροσκοπική ταλάντωση είναι μια κατάσταση «εξωτικής αστάθειας» και δεν αρκεί η κλασική μας εμπειρία για να συμμαζευτεί. Χρειαζόμαστε «εξωτικούς τρόπος πρόληψής» της, αλλά και «εξωτική σχεδίαση» των μοτοσικλετών για να την χρησιμοποιήσουνπρος όφελός τους. Όλα τ' άλλα είναι ντιζάιν, ανάλυση, θεωρία επί απλού χάρτου, που αφορούν «δίτροχα μετά κινητήρος» τα οποία σίγουρα ισορροπούν...αφού ακουμπούν με ολόκληρη τη μία πλευρά τους πάνω στη λευκή σελίδα του σχεδιαστηρίου ή του βιβλίου. Χαίρω πολύ... «Στρόβος» σημαίνει σβούρα. Το μαγικό εκείνο παιδικό παιχνίδι που μπορεί και ισορροπεί πάνω σε μία λεπτή ακμή, κόντρα σε κάθε νόμο βαρύτητας και ισορροπίας. Στρόβος, όμως, είναι και κάθε τροχός που περιστρέφεται. Το παράδειγμα της περιστρεφόμενης ρόδας ποδηλάτου στα χέρια του παρατηρητή,είναι γνωστό: πάρτε μία τέτοια ρόδα, δώστε της μια γερή περιστροφή καικρατήστε την μπροστά σας έχοντας το κάθε άκρο του άξονά της σε κάθε χέρι σας.Δοκιμάστε να την στρίψετε προς τα αριστερά: θα αρνηθεί να στρίψει και θα γείρει προς τα δεξιά (αν η περιστροφή της είναι προς τα εμπρός). Πιέστε την, βάλτε όλη σας τη δύναμη: θα εξακολουθεί να αντιστέκεται στο να στρίψει και ταυτόχρονα να μείνει κάθετη (όπως και το τραπέζι του παραδείγματός μας). Αν επιμείνετε, θα μπει σε μία αργή ταλάντωση, σαν να έχει ξεκεντραριστεί: αυτό λέγεται «μετάπτωση» και είναι το αντίστοιχο φαινόμενο με μία σβούρα που έχει αρχίσει και χάνει στροφές, δείχνοντάς το με μία αργή κυκλική αιώρηση γύρω από το σημείο που η ακίδα της ακουμπά το πάτωμα.Προσπαθήστε να «κοντράρετε» την αργή ταλάντωση της ρόδας: θα μπει σε μία καινούρια, υψίσυχνη ταλάντωση και μόνον αφού την «διατρέξει» θα ξαναέρθει η ρόδα στα σύγκαλά της. Την ίδια ώρα, η σβούρα θα αρχίσει να διαγράφει κύκλους, με την ακίδα της στο πάτωμα, εξακολουθώντας να αρνείται να υποκύψει στο νόμο της βαρύτητας: το φαινόμενο αυτό λέγεται "κλόνιση". Και όλα αυτά τα φαινόμενα μαζί, αποτελούν την αιτία που η μοτοσικλέτα ισορροπεί πάνω σε δύο ρόδες κινούμενη στο δρόμο ή στρίβει στον αέρα, χωρίς τριβή και επαφή με το περιβάλλον, στη διάρκεια μιας πιρουέτας σε αγώνα μοτοκρός..._Δ.Χ.
BOX-2 ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΑ: ENNOIA, MH-ENIAIA, ΩΣ ΣΩΜΑ!
H Μηχανή είναι δύο ρόδες και ένα μοτέρ. Όταν είναι εκεί, ακίνητη, στο σταντ, προσμένοντάς μας για τη Διαδρομή. Δύο ρόδες και ένα μοτέρ, όταν είναι στο σχεδιαστήριο, τη βιτρίνα, τα περιοδικά, τα βιβλία. Στο δρόμο όμως, δεν είναι -πια- δύο ρόδες και ένα μοτέρ. Είναι «τρεις στρόβοι», που κανείς από τους δύο δεν γουστάρει να συνεργαστεί με τον τρίτο και είναι θέμα ευφυίας του σχεδιαστή να τους βάλει σε ένα γκεζί ή τηςμαγκιάς του αναβάτη να τους κουλαντρίσει. Οι δύο πρώτοι στρόβοι είναι οι τροχοί, ο τρίτος, ο στρόφαλος του κινητήρα με τα παρελκόμενά του: έναςσημαντικός στρόβος, ικανός να διαφοροποιήσει παντελώς το χαρακτήρα της μοτοσικλέτας, ανάλογα με το αν κινείται προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Παρενθετικό σημείωμα: Στην περίπτωση του Λέφα, ο στρόφαλος γυρίζει ανάποδα απ' ότι οι τροχοί: μία «δυσμενής» περίπτωση, που ευνοεί τις τουριστάδικες μοτοσικλέτες με μακρύ μεταξόνιο και όχι ένα «εννιακοσάρι παπί»: με μοτέρRC-30 για παράδειγμα το μηχανάκι του Λέφα θα πήγαινε ακόμα καλύτερα... Συνεχίζουμε λοιπόν. Οι δύο ακραίοι στρόβοι, οι δύο τροχοί, είναι και οι πιο «οριακοί» για τη σύνδεση με το περιβάλλον: αρχή και τέλος της επαφής τους με το περιβάλλον, τα εύκαμπτα σημεία επαφής των λάστιχων με το δρόμο. Ενδιάμεσο σημείο «επεξεργασίας» του μεταξύ τους... καυγά, τα εύκαμπτα χέρια και το κορμί του αναβάτη: «ό,τι χειρότερο για τον άνδρα»! Ένας στρόβος θέλει απειροελάχιστη δύναμη για να αρχίσει να κάνει τα τρελά του και να εμφανίσει τεράστιες ανεξέλεγκτες δυνάμεις -τις οποίες «κλέβει»από τη στροφορμή της κίνησής του. Αν η μοτοσικλέτα σας, για παράδειγμα, έχει βαριά συμπεριφορά και αρνείται να γείρει και να μπει σε μία δεξιά κλειστή στροφή, δοκιμάστε το παρακάτω γυροσκοπικό τρικ: πιέστε προς τα μπροστά, απαλά, το δεξί γκριπ και τραβήξτε το αριστερό, αντίθετα με ό,τι σας επιβάλλει η λογική και η εμπειρία σας. Μην ανησυχείτε, το τιμόνι δεν θα στρίψει αριστερά (το παράδειγμα του «δαιμονισμένου τραπεζιού»!), αντίθετα,θα τα χάσετε με τον τρόπο που η θεόβαρη γελάδα σας θα γείρει προς τα δεξιά και θα μπει στη στροφή σαν αρνάκι. Τα «γυροσκόπιά» σας, δηλαδή οι στρόβοι-τροχοί, θα έχουν φροντίσει να σας προσφέρουν τις δυνάμεις που λείπουν από το μυϊκό σας σύστημα. Βέβαια, τα πράγματα δεν πάνε πάντοτε κατ' ευχήν. Οι στρόβοι-τροχοί είναιυπό έλεγχο (και μαζί, οι τρομακτικές δυνάμεις που έχουν αποθηκεύσει), μόνο όταν βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο. Έτσι και βγει κάποιος από τους δύο από το κλουβί με τις τρελές (και, συνήθως, ο μπροστινός), η παρακίνηση που εκπορεύεται από αυτόν αποσταθεροποιεί τον άλλον, ο οποίος -με τη σειρά του-παρακινεί τον πρώτο σε μεγαλύτερη αποσταθεροποίηση και ούτω καθ' εξής, κυκλικά, μέχρι τελικής πτώσεως. Το σημείωμα αυτό δεν προορίζεται για να παράσχει ενημέρωση, αλλά απλά, να ωθήσει σε προβληματισμό, τα συμπεράσματα του οποίου θα κάνουν περισσότερο κατανοητά τα αφανή στοιχεία που κάνουν τη σύνθεση του Λέφα -τόσο παράδοξα-επιτυχή στην πράξη. Όσον αφορά τους δύο στρόβους που ευθύνονται για την ισορροπία της μοτοσικλέτας, δηλαδή τους δύο τροχούς, είναι σημαντικό να τους δούμε στην πραγματική τους υπόσταση, μέσα από την επενέργειά τους στο σύνολο. O μπροστινός στρόβος -που συμπεριλαμβάνει το πιρούνι- αρθρώνεται κάθετα (στο σημείο του λαιμού) με την υπόλοιπη μοτοσικλέτα και κατά συνέπεια, η δράση των γυροσκοπικών φαινομένων είναι ολότελα διαφορετική από αυτήν του πίσω τροχού που αρθρώνεται οριζόντια, άρα από άποψη δράσεως, συναποτελεί με την υπόλοιπη μοτοσικλέτα (σκελετό και μοτέρ) ένα ενιαίο σύνολο μέχρι το σημείο του λαιμού, όπου -ούτως ειπείν- οι δύο στρόβοι συναντώνται. Πάνω σε αυτό, ευκαιρίας δοθείσης, τίθεται το ζήτημα του πίσω ψαλιδιού, και της ακαμψίας του. Οι ημιτελώς γνώστες (και όχι ημιμαθείς...) μιλούν για πρόσφυση και κράτημα και «ακαμψίες», χωρίς να μπορούν να εξηγήσουν πώς, μερικές φορές, κάποια... «φλέσουρα» μπορούν και κινούνται στις στροφές ταχύτερα από τις -με τη συμβατική έννοια- «σχεδιαστικά τέλειες μοτοσικλέτες». Αυτό ισχύει επειδή, πέρα και πάνω από προσφύσεις και κρατήματα, αυτό που μετράει είναι η «γυροσκοπική ισορροπία», μια έννοια που εκφεύγει του παρόντος σημειώματος, παρόλο που είναι η ευκαιρία ευνοϊκή για να αναλυθεί...Και μιλώντας για «πίσω στρόβο» και για τρόπους ελέγχου του (δηλαδή, πίσω ψαλίδι, αρθρωμένα κάθετα ως προς το πιρούνι), ευκαιρία είναι να πούμε πως όποιος σχεδιάζει και δημιουργεί εντελώς άκαμπτα ψαλίδια, είναι σωστός. Περισσότερο όμως «ψαγμένος γυροσκοπικά», είναι εκείνος που σχεδιάζει ένα ογκώδες ψαλίδι, μέσω του οποίου δεν αναζητά ευθέως την απόλυτη ακαμψία,αλλά, μέσα από μία ελεγχόμενη ελαστικότητα, χρησιμοποιεί τεράστιες μάζες μετάλλου για να απορροφήσει/αποσβέσει ενέργεια γυροσκοπικής ή άλλης προέλευσης._Δ.Χ.

(για την αντιγραφή M.M.R.)

από μια συνέντευξη του Θανάση Λέφα...

(αφορμή για τη συνέντευξη ήταν η δοκιμή της μοτοσυκλέτας που είχε φτιάξει με το άκρως λειτουργικό μπροστινό σύστημα του στο περιοδικό 2ΤΡΟΧΟΙ όπου είχε μεταπηδήσει και ο Διονύσης Χοϊδάς τον Αύγουστο του 1996!! - Η δοκιμή έγινε Αντίρριο-Μεσολόγγι και πέριξ...
....... Ερ.: -Τι είναι μοτοσικλέτα για σένα;
  • Θ. Λέφας: Μοτοσικλέτα είναι να θέσεις τον εαυτό σου στον κίνδυνο, με κάπως συνοπτικά στοιχεία (ότι τον ελέγχεις). Τη στιγμή που θα δοθούν τα πλήρη στοιχεία, ως προς την ασφάλεια του αναβάτη, η «μοτοσικλέτα» θα πάψει να υπάρχει....
Ερ.: -Υπάρχει μόνο μία «μοτοσικλέτα»;
  • Θ.Λ.: Μία μοτοσικλέτα, είναι για τους ανθρώπους που θέτουν τον εαυτό τους στον κίνδυνο, θέτοντας σε δεύτερη μοίρα το πως θα τον σώσουν. H άλλη, είναι γι' αυτούς που ανήκουν στο marketing και ζουν την ουτοπία ότι δεν κινδυνεύουν. Π.χ. «ένα κλικ αλλαγή στην ανάρτηση, άλλαξε τη μοτοσικλέτα...». Είναι ουτοπία και κακή ουτοπία. Το «κλικ», βελτιώνει μόνο την «ψυχολογία της μοτοσικλέτας».
(Συμπέρασμα [δικό μας]: Βελτιώστε την Ψυχολογία σας....)
Ερ.: Την «ψάχνει» ο κόσμος;
  • Θ.Λ.: O κόσμος είναι σαν τον επιβάτη του αεροπλάνου, που πάει Αθήνα-Ν.Υόρκη και δεν τον ενδιαφέρει τι γίνεται στο διάστημα αυτό. Αυτό που «γυαλίζει» είναι η μοτοσικλέτα, δυστυχώς για τους περισσότερους κι ας κινδυνεύουν. 
Ερ.: Κρύβει δουλειά η μοτοσικλέτα, η κάθε μοτοσικλέτα;
  • Θ.Λ.: Έχει ατελείωτες ώρες πίσω της.
.......
  • Θ.Λ.: O μέσος άνθρωπος δεν μπορεί να έχει αεροπλάνο. Το αεροπλάνο απαιτεί διάδρομο. Το ελικόπτερο μπορεί να πετάει και να προσγειωθεί όπου θέλει. Προσθέτει πολυπλοκότητα όμως. Το ελικόπτερο, είναι ένα γυροσκόπιο. Εκεί το έψαξα -στο ελικόπτερο- και βρήκα αυτό που χρειαζόμουν για το σύστημα.
.......
  • Θ.Λ.: Σήμερα ο κόσμος δεν έχει το θάρρος να εμπιστευτεί το ένστικτο. H βασική δημιουργική λειτουργία είναι: ένστικτο-φαντασία-λογική-πράξη. Όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, που είμαστε φορτωμένοι μια καμπούρα με φόβους, οι πράξεις των άλλων γίνεται λογική για τον καθένα μας, πεδίο όπου οργιάζει η φαντασία μας, βάζοντας το ένστικτο να λειτουργήσει για την επιβίωσή μας μόνο.Για παράδειγμα, βλέπε το μέσο μοτοσικλετιστή πως χρησιμοποιεί τη μοτοσικλέτα. Τι βλέπει στην πράξη, τι βάζει στη λογική, πώς την οδηγεί με τη φαντασία του.
  • ‎...Ένας που ήξερε από ένστικτο τη μοτοσικλέτα και ένας που ήξερε από ένστικτο το ελικόπτερο, θα φθάνανε σ' αυτό το αποτέλεσμα. Δεν είναι τυχαίο πως όλοι οι φτασμένοι καταλήγουν στο ελικόπτερο.
Ερ.: - Οδηγώντας μοτοσικλέτα, είναι βέβαιο ότι οι περισσότερες κινήσεις γίνονται ενστικτωδώς. Είσαι πολύ κοντά στον κίνδυνο για να παίζεις. Πώς το κρίνεις;
  • Θ.Λ.: Το τσιπάκι της ισορροπίας και το τσιπάκι του γυροσκοπικού (τα οποία τάχει μέσα του ο άνθρωπος) είναι σε απόλυτη συνάφεια μεταξύ τους. !!!!!!!!!!!!


(για την σταχυολόγηση: M.M.R.)

Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

Ασφαλειοθήκες, ρελέ,συνδεσμολογία για VSTROM


Επειδή εξοπλίζουμε τα vstromακια μας με πολλά ηλεκτρονικά κοκοκοψαρα, θα πρέπει να τα συμμαζέψουμε και να μην τη πατήσουμε όπως τη πάτησα εγω στο παρελθόν.
Ευτύχως, μετά τις παραινέσεις φίλων και γνωστών για τις “υπέροχες δουλειές” που μου έκαναν οι “γνώστες”, συμμάζεψα το μηχανάκι και παραθέτω τις λύσεις που είχα βρεί όταν έκανα έρευνα.
Μπορεί πολύ απο εσάς να τα έχετε ήδη κάνει την εγκατάσταση σας αλλά πιστεύω οτι θα είναι ενας καλός οδηγός για νέου και παλιούς.
α.. δεν είμαι ηλεκτρολόγος άρα αμα κάποιος είναι, και δεί κάποιο λάθος θα χαρώ να διωρθώσει/συμπληρώσει.

Η βασική ιδέα είναι το παρακάτω:

(φώτο 01)

Για να γίνει σωστά μια δουλειά θα πρέπει να τα χωρίσουμε σε 4 τομείς:
A: η παροχή του διακοπτόμενου 12V (δηλαδλη απο που θα το κλέψουμε)
B: την extra ασφαλειοθήκη
C: το ρελέ (συμαντικό για να μην έχουμε προβλήματα)
D: η ασφαλειοθήκη

Α
Η αγορά θα πρέπει να γίνει απο το Eastern Beaver Company (δεν έχω βρεί απο κάπου αλλού που να εφαρμόζουν τόσο καλά για το μωρό μας):

Α1
το Heated Grip Adaptor, όπου “κλέβουμε” το διακοπτόμενο ρεύμα απο την έξοδο για τα θερμενόμενα χερούλια.Η έξοδος αυτή είναι κάτω απο το ρεζερβουάρ, πάνω απο τη κόρνα (σε άλλο τόπικ έχει αναφερθεί που είναι ακριβώς)
Απο τη μηχανή βγαίνουν:
i) καλώδιο πορτοκαλί/πράσινη ρίγα: 12Vδιακοπτόμενο το οποίο πάει μέσω του κόκκινου καλωδίου (φώτο 02) στο νούμερο 85 του ρελέ (φώτο 01) και
ii) καλώδιο μαυρο/άσπρη ρίγα:η γείωση το οποίο, μέσω το μαύρου καλωδίου (φώτο 02) μπορούμε να τα πάμε στο νούμερο 86 του ρελέ και στα αρνητικά της ασφαλειοθήκης (φώτο 01).


(φώτο 02)

Α2
το Rear Brake Connector Relay Switching Adaptor όπου ¨κλέβουμε” το διακοπτόμενο απο τη καλωδίωση του πίσω φαναριού (η οποία είναι πίσω απο τις ασφαλειοθήκες της μηχανής, πάνω απο την πίσω ανάρτηση ... και ναι είναι κάτω απο τη σέλα Smile )
Αυτό το καλώδιο το πάμε στο νούμερο 85 του ρελέ. (φώτο 1)


(φώτο 03)

Επειδή δε πέρνουμε γείωση απο αυτή τη περίπτωση θα πρέπει να τραβήξουμε γραμμή απο τον αρνητικό πόλο της μπαταρίας προς το νούμερο 86 του ρελέ και στα αρνητικά της ασφαλειοθήκης (φώτο 01).
Α3
αν δε θέλουμε να αγοράσουμε κάποιο απο τα Α1 ή Α2, βρήσκουμε το καλώδιο των θερμενόμενων χερουλιών και κάνουμε μάτιση.

Β
πρίν απο το ρελέ είναι σωστό να βάλουμε μια ασφάλεια για να έχουμε ένα άρτιο σύνολο.
Είναι φτηνή και πολύ εύκολο να την βρεί σε κάθε ένα ηλεκτρολόγειο.

Β1

(φώτο 04)

Β2
υπάρχουν και ποιό ακριβή λύση αδιάβροχη

(φώτο 05)

που μπορει να το βρει εδω.

C
το ρελέ καλό είναι να πάρει κανείς ή 30Α ή 40Α και η συνδεσμολογία πέρα απο τη φώτο 1 μπορεί να βρεί πληροφορίες εδώ:
http://forums.lr4x4.com/index.php?showtopic=4816

και διάφοροι τύποι και βάσεις (έτσι για να πέρνουμε ιδέα)
http://www.who-sells-it.com/cy/waytek-inc-1307/relays-4641/page-1-fullsize.html

D
Εδώ μπορούμε να βρούμε λύσεις για όλα τα βαλάντια και τις υλοποιήσεις.

D1
η φτηνή (απο 4€ εως 8€) αλλά με τα καλώδια χύμα. Τη βρήσκεις σε όλα τα ηλεκτρολογεία.

(φώτο 06)

D2
3ων θέσων – αδιάβροχη, την οποία και έχω βάλει για το συναγερμό και για τη χρήση που λέμε στο Β.

(φώτο 07)

που μπορει να το βρει εδω.

D3
η blue sea, η οποία βγαίνει σε 2 τύπους (οι τιμές είναι απο ελλάδα και τις είδα στο αντίστοιχο ΡΒ ):
D3i
την 5025 με θέση για τα θετικά (+) και για τα αρνητικά (-). με τιμή περίπου 45€.

(φώτο 08)
και
D3ii
την 5028 με θέση MONO για τα θετικά (+). με τιμή περίπου 40€.

(φώτο 09)

Επειδή δεν έχει θέσει για τα αρνητικά (-) μπορεί κάποιος να τα μαζέψει όλα σε αυτό εδώ:

(φώτο 10)

που μπορει να το βρει εδω.

D4
Η PC8, που έχει 8 θέσεις (2 για συνεχές ρεύμα και 6 για διακοπτόμενο), βάζεις τα θετικά (+) και τα αρνητικά (-)


(φώτο 11)

που μπορεί να την βρεί εδώ

D5
Η FZ-1 (την οποία και έχω εγώ) η οποία έχει ενσωματομένο το ρελέ, 6 θέσεις τις οποίες ανάλογα με τις επιθυμίες σου μπορείς να κάνεις συνδιασμούς για το πόσες συσκευές θα δουλεύουν με συνεχές ή διακοπτόμενο (1 συνεχές και 5 διακοπτόμενο ή 4 συνεχές και 2 διακοπτόμενο κ.α)
Αυτή θέλει το Α και το Β. Το Γ (το ρελέ) δε το θέλει γιατι το έχει μέσα. Αυτό έιναι και καλό και κακό. Καλό γιατι είναι compact και κακό γιατι αμα χαλάσει το ρελέ ..., πάντως σε ερώτηση προς το κατασκευαστή, η απάντηση του ήταν οτι είναι δοκιμασμένο και ΑΝ χαλάσει το αντικαταστεί δωρεάν, αφου πληρώσεις τα μεταφορικά)


(φώτο 12)

που μπορει να το βρει εδω.


Σημειώσεις:
1. φυσικά υπάρχουν και άλλα είδη ασφαλειοθήκων αλλά αυτά είχα βρεί όταν ενδιαφερόμουν.
2.Οι ασφαλειοθήκες D1, D2 και D3 είναι ΜΟΝΟ για συσκεύες που δουλεύουν για διακοπτόμενο (π.χ. Αναπτήρα).
3.Οι ασφαλειοθήκες D4 και D5 σου δίνουν περισσότερες επιλογές,έχοντας τη δυνατότητα να έχεις πάνω τους συσκευές που δουλεύουν σε συνεχές (μεχρι 2 στη D4, θεωρητικα μέχρι 6 στη D5) και διακοπτόμενο (μεχρι και 6).
4.Οι D1,D2,D3 & D4 θέλουν τα Α,Β και C.
5.Η D5 θέλει τα μονο τα Α και Β, αφού περιέχει το C.

EDIT:

hypersonic έγραψε:
Επειδη με την ασφαλεια ασφαλιζεις το ΚΑΛΩΔΙΟ δες τον παρακατω πινακα


Διατομη-------------Ρευμα-------------Ασφαλεια
Καλωδιου----------αντοχης----------προστασιας
_______----------Καλωδιου---------Καλωδιου

mm--------------------Amp-----------------Amp

1,5---------------------14--------------------10
2,5---------------------20--------------------16
4-----------------------25---------------------20
6-----------------------31---------------------25



Απο εκει και περα, βλεπεις ποσο ρευμα χρειαζεται-τραβαει το φορτιο σου, επιλεγεις το αναλογο καλωδιο, και το ασφαλιζεις με την ασφαλεια που πρεπει.